صابر كرماني

ای جلالِ کبریائی از وجودت آشکارای جمالِ ذاتِ حق ای مُلکِ دل را شهریارای حسین‌بن‌علی ای منبعِ جود و سخاای رخِ نورانیت آئینه‌دارِ کردگارای که عشقت بُرده صبر و طاقت از پیر و جوانای که نامِ نامی تو در دو عالم پایدارای که حُسنِ عالم‌افروزت به‌سانِ نورِ طورموسی جان را نموده از تجلی نور باردر شجاعت ای ولی‌المومنین باشی شهیرچون تو جانباز و فداکاری ندیده روزگاردر سخاوت شهره و ضرب‌المثل در خاص و عامدر رشادت نیست مانندت توئی عالم‌مدارنغمه‌هایت دلنشین و خطبه‌هایت آتشینای عزیزِ فاطمه ای پیشوای نامدارروی دستت شد شهید آن کودکِ پاک و رضیعبوده صبر و طاقتت مانند کوهی استواریکصد و هفتاد و دو جانباز در راهت شهیدگر چه شد مشهور هفتاد و دو تن ای گلعذارنوجوانانِ بنی‌هاشم ز عشقت جان فداحضرتِ عباس در دشتِ بلا شد جان‌نثارخواهرانت وای و ویلاگو اسیر و در به درخاندانت در مصیبت غمگسار و سوگوارخیمه‌گاهت شد شرربار از جفای خصمِ دونحضرتِ سجاد زین‌العابدین شد بی‌قرارصابرا عشقِ حسین‌بن‌علی فیضت دهدطبعِ شیوای تو باشد پُر ز درِّ شاهواربرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۱۰ صابر كرماني...

سلطان عشق، تشنه‌لب کربلا حسینتن چاک‌چاک از ستم اشقیا حسینوالی امر بودی و تسلیم کردگارای مظهر خدا ولی و رهنما حسینسرحلقه تمام شهیدان عالمیای نور غیب و رحمت بی‌انتها حسینمانند تو نبوده کسی در جهان و نیستای پرده‌دار کعبه صدق خدا حسیناسلام رونقش ز وجود تو بوده استدر راه دین ز نور یقین جانفدا حسینیاران باوفای تو از جان گذشته‌اندمرات ذات حق به زمین و سما حسیندر هر محرم از غم تو محشری به پاستجان روشن از ولای تو اصل ولا حسینصابر نهاده سر به در آستانه‌اتبنما نظر به خسته‌دلی مبتلا حسینبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۷۲۱ صابر كرماني...

ای رهنمای خلقِ جهان یاعلی مدداندیشه‌ات ورای زمان یاعلی مددذاتِ تو از نخست بُدی با پیمبرانای ماورای مُلک و مکان یاعلی مددشمس‌الضحی جمالِ تو در آسمانِ عشقمهرِ رُخت به سینه نهان یاعلی مددمانند تو نیامده در عالمِ وجودشرحت فزون ز حدِّ بیان یاعلی مددتو مظهرِ خدا و خدا از تو آشکارای اصل و فرعِ جان و جهان یاعلی مددمردانِ حق به خاکِ قدوم تو سر نهندای نورِ غیب و گوهرِ جان یاعلی مددفرِّ هُمای عشق به سر سایه‌افکن استای برتر از خیال و گمان یاعلی مدددر علم و فضل و حکمت و زهد و کمال و جودمثلِ علی نبوده عیان یا علی مددقُطب‌الرحی به عالمِ ایجاد بوده‌ایاز بی‌نشانِ محض، نشان یاعلی مددمداحِ اهلِ‌بیت همه عمر صابرستمهر و ولاست نورِ روان یاعلی مددبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۶۷ صابر كرماني...

مظهرِ حق جانشین مصطفی باشد علیرهبر راه حقیقت رهنما باشد علیبا ولای آن ولی کامل شود ایمان غیبدر جهان و جان امام و پیشوا باشد علیعارف سالک زند دست طلب بر دامنشرهنمای انبیا سِر خدا باشد علیجلوه می‌بخشد جمالش در وجود و روح و جانسَرور روحانیان ایزدنما باشد علیخضر از آب حیاتِ عشق او سیرآب شدساقی سرچشمهٔ آب بقا باشد علیکسب نور معرفت بنما ز نور جان اودر سماء معرفت بدر صفا باشد علیگر وفا جویی وفا از منبع فیضش طلبگوهر مقصود دریای وفا باشد علیگفت جبریل امین در گوشِ هوش مصطفیشاه ملک لافتی و آنِ ما باشد علیدر حدیث و در خبر آمد بعنوان جلیقاسم‌الارزاق سلطان و گدا باشد علیدر غدیر خم، علی سلطان مخلوقات شدگوهر مقصود دریایِ وفا باشد علیخاکسار درگه احسان و لطفش حاتم استز امر یزدان قلزم جود و عطا باشد علیلافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقاررادمردِ عرصهٔ نورِ ولا باشد علیافضل‌الاعمال باشد حُبِ سلطان نجفچون کلام‌الله ناطق نزد ما باشد علیصابرِِ کرمانی روشن‌دل و شیدا سروددر دو عالم رهنما مشکل‌گشا باشد علی صابر كرماني...